Een maand zonder...? Drie weken zonder...?

Enkele dagen geleden kreeg ik dit idee (na een heel gezellige periode met veel alcohol). Eerst vond ik het een supergoed idee, erna begon ik te twijfelen… En net die twijfel was voor mij de bevestiging om het effectief te doen;).

Ik zal 3 weken geen alcohol drinken omdat er in mijn brein een (te) sterke associatie is tussen “wijn” en “gezelligheid” en tussen “wijn” en “troost”. Nochtans drink ik al heel lang niet meer dagelijks en bijna altijd met “mate”. Toch blijft er een “verslavingsgevoeligheid”. Die associaties en de gevoeligheid zullen natuurlijk niet verdwijnen in 3 weken… ook heb ik die ambitie niet;).

Wel vind ik het zinvol om terug bewuster om te gaan met alcohol, vandaar een langere pauze… in mijn geval gaat het vooral om rode wijn, in mindere mate om champagne (goede vrienden van mijn ouders zijn champagneboeren)… en ook van een Westvleteren (pure nostalgie:)) en een Chimay kan ik genieten.

Meer dan 20 jaar geleden heb ik een periode teveel gedronken (wel enkel ’s avonds). Ik had een lange relatie verbroken, ik werkte in een bedrijf dat werd overgenomen, ik ben meermaals van job veranderd (in een sector waar ik me niet “thuis” voelde)… en sliep heel slecht. Ik wou geen medicatie en/of ziekteverlof nemen. Rode wijn werd mijn “inslaapmiddel”… en het aantal glazen vermeerderde…

Gelukkig ben ik blijven sporten en heb ik op een bepaald moment de kracht en de intrinsieke motivatie gevonden om serieus af te bouwen (zonder enige hulp). Toch is wijn nog een tijdje mijn slaapmiddel gebleven tot ik op een dag hoorde dat 2 alcoholvrije dagen echt wel een minimum was…

Heb ik getwijfeld om dit te delen? Ja, meer dan een beetje;).

Waarom deel ik dit dan toch?

Omdat er nog veel vooroordelen bestaan…

Omdat het in mijn ogen een onderschat probleem is, zeker bij vrouwen…

Omdat alcoholverslaving soms niet zichtbaar is aan de buitenkant…

Omdat ik het belangrijk vind om mensen hun gedrag (en dat geldt voor elk gedrag) niet te beoordelen/te veroordelen zonder hun levensverhaal te kennen…

Omdat de meeste mensen met een verslaving vooral mildheid en begrip nodig hebben (vaak veroordelen ze zichzelf al meer dan genoeg…)

Omdat….

Omdat...

In die “moeilijke” periode had ik een goede band met mijn ouders, veel vrienden om mee af te spreken, veel mogelijkheden om te wandelen/te reizen… waardoor ik op een bepaald moment zelf uit de vicieuze cirkel geraakt ben…

Ik denk dat het voor mensen met een klein netwerk en/of voor mensen die werkloos/arm zijn veel moeilijker is om uit die negatieve spiraal te geraken... ik hoop van ganser harte dat zij begripvolle mensen tegenkomen op hun pad...

Nu slaap ik meestal goed (spijtig genoeg een vroege vogel in huis;)). Als kind/student was ik een “supergoede” slaper;). Mijn zoon S is al gans zijn leven een “moeilijke” slaper. Tijdens de dag wandelen en fietsen we veel en ’s avonds verzint S vaak “meditatie-oefeningen”… we worden er beide rustiger door. Valt S onmiddellijk in slaap erna? Nee, en dat is ook geen “must”… ik ben al ongelooflijk blij als S rustig is als ik de kamer verlaat;).

Slaap blijft ongelooflijk belangrijk en is iets heel fascinerends… ik heb genoten van het boeiende boek van Dr. Steven Laureys! Ook hou ik van zijn toegankelijke, vlotte en niet belerende stijl.

Voor sommige mensen is het waarschijnlijk moeilijk om te begrijpen dat ook een persoon die opgegroeid is in een "warm" nest in bepaalde situaties kan terechtkomen. Ik denk dat het vaak een combinatie van factoren is en in mijn geval was slaapgebrek een hoofdoorzaak. Chronisch slaaptekort zorgt ervoor dat je (zelfs los van alcohol;)) niet meer "helder" kunt denken...

Dus lieve mensen... zorg goed voor jullie slaap!

Los van slaap helpen dagelijks bewegen in de natuur (wandelen en fietsen) en “echte” contacten mij om mijn kwetsbaarheden en gevoeligheden te milderen.

Ik wens iedereen een deugddoende zomer met veel ontspannende momenten en "voldoende" slaap!