ONDERLEREN….
Een woord van Eleonoor van Gerven dat me bijgebleven is.
Een woord dat soms meer de lading dekt dan onderpresteren.
Als je razendsnel zaken verwerkt,
als veel blijft hangen van zaken die je ooit gehoord hebt,
als…,
als…,
als...,
dan kom je niet snel tot “leren”.
Zoals mijn zoon S enkele weken geleden zei: “Mama, ik vind “studeren” niet fijn omdat dit meestal herhalen is van hetgeen ik al weet. Ik wil nieuwe dingen leren.”
En bij het woordje “nieuw” straalden zijn ogen…
Nieuwe zaken ontdekken geeft S energie… een rode draad in zijn leven;).
“Herhaling” daarentegen vergt ongelooflijk veel energie.
Daarstraks bekeek ik nog eens de kenmerken voor gedrag in de klas (bij kinderen met een IQ > 160) die naar voor komen in een studie van Schultz (2018). Schultz heeft zich daarvoor gebaseerd op studies van Hollingworth, Terman en Gross en op zijn eigen onderzoek en observaties.
Enkele kenmerken:
Leren iets na één keer – hebben weinig oefening of herhaling nodig, daardoor vaak gebrek aan studievaardigheden.
Maximale overdrive: als ze geïnteresseerd zijn in een onderwerp, dan is hun leerhonger onuitputtelijk. Deze honger blijft onverminderd tot ze volledig verzadigd zijn. Dan wordt het onderwerp gedropt voor een ander onderwerp.
Minimale aandacht: als ze niet geïnteresseerd zijn, dan hebben ze minimale aandacht. Vaak leren ze selectief en behouden ze hun energie voor hun interesses en passies.
O zo herkenbaar;)
Het blijft heel belangrijk om nooit uit het oog te verliezen dat de diversiteit binnen de groep uitzonderlijke hoogbegaafde kinderen groot is.
"Zoals sneeuwvlokjes is ook ieder UHB kind uniek (Schultz, 2018)".
Nog enkele andere kenmerken:
Complex gevoel van humor | Woordspelletjes en woordspelingen op een hoog niveau. |
Streven naar complexe en ingewikkelde spelen | Ze houden ervan om hun eigen spelen te ontwikkelen met complexe regels- dit wordt zelden geapprecieerd door leeftijdsgenoten |
Negatieve kijk naar autoriteit | Ze willen dat autoriteitsfiguren uitleggen waarom ze bepaalde zaken doen. |
Groot rechtvaardigheidsgevoel | Nemen het op voor de ‘onderdrukten’ en worden sterk geraakt door onrechtvaardig gedrag. |
Leren conceptueel | Kunnen verschillende informatie gemakkelijk en elegant met elkaar verbinden. |
Ze vermijden risico’s | Prefereren status quo. Vertonen vaak uitstelgedrag. |
Toenemende frustratie en angst | In omgevingen die geen aandacht hebben voor de emotionele en intellectuele noden. Dit kan leiden tot eenzaamheid, existentiële depressie of uitdagend gedrag. |
Gulzige lezer | Lezen stimuleert hun intellect maar lezen is soms ook een vlucht voor een onaangepaste omgeving. |
Stellen existentiële vragen | Filosofisch in manier van vragen stellen, maar willen analytische en duidelijke antwoorden. Kan leiden tot frustratie en angsten. |
Denken anders | Kunnen diepgaand redeneren en rationaliseren. |
Leren niet lineair of onderbroken | Slaan stappen over bij het oplossen van problemen. |
Bovenstaande tabel is niet volledig. Toch schetsen deze kenmerken samen met een andere blog ( https://www.volgjenatuur.be/post/kenmerken-van-uhb-kinderen) een “beeld” van uitzonderlijk hoogbegaafde kinderen. Deze kinderen worden vaak niet herkend door hun leerkrachten.
In een klas speelt het Pygmalion-effect. Een leerkracht geeft meer aandacht, meer uitdagingen en meer feedback aan een kind waarvan hij verwacht dat het ontwikkelpotentieel heeft (Dirksen G. & Möller, H. 2012).
Ook uit onderzoek van o.a. Gross (2016) blijkt het belang van de leerkracht. De meeste kinderen die radicaal versneld waren, hadden het geluk gehad om leerkrachten te hebben die in hen geloofden, hen steunden en het een plezier vonden om met hen om te gaan.
Uitzonderlijk hoogbegaafde kinderen zijn inherent verschillend van de meeste andere kinderen. Hollingworth vindt het ongelooflijk belangrijk dat ook de kinderen zelf daarmee leren omgaan. Uitzonderlijk hoogbegaafde kinderen moet aangeleerd worden hoe ze verdraagzaam kunnen zijn tegenover andere mensen… hoe ze zich ten dele kunnen “aanpassen” zonder zichzelf te verliezen…
Volgens Hollingworth verliezen kinderen met een IQ > 140 de helft van hun tijd op school en kinderen met een IQ > 170 bijna gans hun tijd. Hollingworth was voorstander van “minder” school. Zij opteerde vaak voor een halve dag “school” en een halve dag “verrijking”, waarbij ze rekening hield met de interesses van haar studenten (Silverman, 1990).
Persoonlijk ben ik daar een voorstander van. Minder “school” waardoor er meer “ruimte” is voor eigen projecten, interesses, passies,… en natuur 💚.
Sommige kinderen passen zich zo sterk aan, dat ze beetje bij beetje "zichzelf" verliezen.
En dat kan ver gaan...
De afbeelding van Kim Hovestad illustreert dat mooi.
Om jezelf terug te vinden, is het soms nodig om een ander pad te nemen. Het vertrouwde pad verlaten, kan hartverscheurend zijn...
Nu S terug durven kiezen heeft voor een ander traject en daarin gesteund wordt door zijn school, voelt het leven een stuk lichter, natuurlijker, passender en vrijer.
Het is niet de eerste keer dat we een ander pad nemen... het is een blijvende zoektocht;). https://www.volgjenatuur.be/post/soms-is-het-niet-slecht-om-de-meest-gangbare-paden-te-verlaten